In een technische finale, met een afdaling naar de finishplaats, waarin maar weinig rechte stukken zaten, was stuurmanskunst een vereiste. Met zijn Fixed Gear-ervaring beschikt de in Girona woonachtige renner natuurlijk over behoorlijk fietsbeheersing. ,,Het was een gekke finale, maar gelukkig ben ik zelf ook een beetje gek. Ik kon een goed plekje vinden in de laatste kilometer van de klim en ik kon vervolgens de valpartijen ontwijken. In de laatste kilometer liep het weer een beetje samen. Het was voor mij een kwestie van de een gaatje zoeken, er in duiken en niet meer afgeven. Ik begon mijn sprint op 500 meter, want ik wist dat ik dan -met al die bochten op het einde- een grote kans op de ritzege had. Het is mijn eerste zege dit seizoen en daar ben ik natuurlijk erg blij mee. En om op WorldTour-niveau een zege te pakken, dat is best wel gaaf.’’

Toch had de etappewinnaar ook nog wel wat kritiek op het parcours. ,, Ik was wel wat verrast dat de UCI zo’n gevaarlijke finale toestaat. Om een heel peloton over die laatste afdaling te sturen, is eigenlijk te gek voor woorden. Dat was vragen om problemen. Er waren een aantal valpartijen in de afdaling richting de finish. De meeste ploegen hadden wel geen sprint verwacht, maar ik vond de klim niet moeilijk genoeg. En dat bleek.’’

Foto: Sprint Cycling Agency