Blogopmaak
Wie volgt Keetie Hage op?
25 september 2020
In dit rare Corona-gestuurde wielerjaar verplaatste de UCI het wereldkampioenschap van Zwitserland naar Italië. Met het autocircuit van Imola als kloppend hart van het vierdaagse evenement. In 1968 was de noord-Italiaanse stad ook al eens gastheer van de mondiale titelstrijd. De titel bij de vrouwen werd een prooi voor de 19-jarige Keetie Hage.
In de tijd dat het vrouwenwielrennen in de kinderschoenen stond, telde het Nederlandse vrouwenpeloton uit een maximaal dertig rensters. Toch behoorden de weinige rensters al snel tot de top van de wielerpyramide. Met een eerste regenboogtrui in 1968.
Op de macht naar de titel
Ondanks de gevolgen van een aanrijding op training -een dikke hand en een gehechte pink in het verband- stond de jonge Zeeuwse vol vertrouwen aan het vertrek van de 55,2 kilometer lange/korte koers. Onderweg probeerde de jongste Hage –zus Bella reed ook mee- een paar keer weg te komen, maar de sterke Sovjet-Russische en Italiaanse rensters wisten de boel bij elkaar te houden. Niet het ideale koersverloop voor Hage, aangezien ze lang en hard kon rijden, maar niet over de snelste sprintbenen beschikte. Met een uitgedund peloton van 18 rensters -onder meer zus Bella werd losgereden- werd er op een massasprint aangestuurd. In de sprint met tegenwind leek Hage ingesloten te raken, maar wist ze met rake trappen buitenom te komen. Op wilskracht kwam ze langs haar concurrentes en dolgelukkig wist ze haar wiel als eerste over de streep te drukken. De Sovjet-Russische Bayba Tsaune werd op een fietslengte tweede, voor de Italiaanse Morena Tartagni.
Wens die uitkwam
Een paar dagen eerder had Hage op de wielerbaan in Rome een bronzen medaille op het baanonderdeel Achtervolging behaald. Daarna had ze tijdens een toeristisch tochtje door de Italiaanse hoofdstad een vijftigliremuntje in de Trevi-fontein gegooid en een wens gedaan. ,,Ik durfde het toen niet hardop te zeggen, maar ik wenste dat ik de wereldtitel zou krijgen’’, liet ze na de huldiging optekenen. ,,Toen ik als eerste over de streep kwam, dacht ik: dat kan niet, het is onmogelijk!’’ Maar de omhelzingen van haar ploeggenotes en begeleiding maakten haar snel duidelijk dat het echt waar was: Keetie Hage was wereldkampioen!
Uitputtende koers
Na haar zilveren medaille op de Nürburgring in 1966 -in haar eerste koersjaar(!)- stond ze nu op het hoogste treetje van het ereschavot. Met de regenboogtrui om haar schouders luisterde ze geëmotioneerd naar het volkslied. ,,Lang voor de eindsprint heb ik geprobeerd alleen weg te komen, maar het ging niet. Het was te zwaar. De hele wedstrijd was te moeilijk geweest. Bij de beklimming heb ik soms alles moeten geven om bij te blijven. Echt, ik ben een paar keer op mijn laatste krachten naar boven gekomen. Ik ben bang geweest voor de eindsprint, maar ik dacht: ik kan het altijd proberen, misschien haal ik er nog wel een derde plaats uit. Ik had het idee dat de Russinnen het meest gevaarlijk waren. Ik zette mij aan een van hun achterwielen. Die meid zette al vroeg aan en toen moest ik even in de remmen knijpen, want twee meisjes vóór mij lieten geen gaatje vallen. Toen ging ik maar buitenom. Een paar honderd meter later vielen ze stil en toen ging ik er met een groot verzet overheen.’’
Dankzij de wielersuccessen verlengden Gazelle en Vredestein hun steun aan het Nederlandse vrouwenwielrennen. In 1969 war er een budget van 5.000 gulden (nog geen 2.500 euro) beschikbaar. Wel kreeg Hage een splinternieuwe fiets van Gazelle voor haar wereldtitel.
In de Kasseienomloop van Exloo wist Coen Vermeltfoort zijn wiel als eerste over de meet te duwen. De 36-jarige sprinter van VolkerWessels CT verwees Roy Hoogendoorn (Metec-SOLARWATT CT) naar plek twee. De derde podiumplek was voor Luke Verburg ((Parkhotel Valkenburg CT).
De opening van het Nederlandse wielerseizoen -de Dorpenomloop Dwars door Drenthe- werd een overwinning voor Roy Hoogendoorn. De 23-jarige sprinter van Metec-SOLARWATT CT versloeg Coen Vermeltfoort (VolkerWessels CT) in de sprint van een grote groep. Luke van de Put (TWC De Kempen) legde beslag op plek drie.
De Nederlandse ploeg is de eerste dag van de Nations Cup-wedstrijden op de baan in het Canadese Milton goed begonnen. Op het onderdeel Teamsprint wist zowél de mannen als de vrouwen de zege te pakken.
Vol ongeloof kwam Rosita Reijnhout over de streep in Geelong. De 19-jarige renster van Team Visma | Lease a Bike won -solo- de Womens World Tour-koers Deakin University Elite Women's Road Race.
Spannend was de veldrit in Herentals nooit. Bij zijn rentree in het veld degradeerde Mathieu van der Poel de concurrentie tot figuranten. De 28-jarige wereldkampioen wist al vroeg in koers zijn concurrenten te lossen en reed vervolgens onbedreigd naar de zege.
Met een lange sprint wist Ide Schelling de tweede etappe van de Itzulia Basque Country te winnen. De 25-jarige renner van BORA-hansgrohe was in de 193,8 kilometer lange rit naar Leitza de snelste van een uitgedund peloton.
Wat er komende zondag ook mag gebeuren, de eerste zege op de kasseien van Noord-Frankrijk is al binnen. Afgelopen zondag wist Senna Remijn de Pévèle Classics voor Junioren op zijn naam te schrijven. De 17-jarige renner van ACROG-Tormans was de sterkste in de eerste manche van de Coupe de France Juniors.
Op het virtuele parcours door digitaal Glasgow wist verdedigend wereldkampioene Loes Adegeest haar titel te verlengen. De 26-jarige renster van FDJ-SUEZ klopte de Britse Zoe Langham en de Amerikaanse Jacquie Godbe in de eindsprint.
De overwinning in de Cadel Evans Great Ocean Road Race werd in de eindsprint beslecht door Loes Adegeest. De 26-jarig renster van FDJ-SUEZ klopte de Australische favoriete Amanda Spratt (Trek-Segafredo) op de meet. Nina Buijsman (Human Powered Health) won de sprint om het overgebleven podiumplekje.
Met een slim manoeuvre wist Marijn van den Berg de zege in de Trofeo ses Salines-Port d’Alcudia te grijpen. De 23-jarige renner van EF Education-EasyPost dook als eerste de laatste bocht in en mocht vervolgens 50 meter verderop voor het eerst het zegegebaar als prof maken.