Op de paardenrenbaan van Oostende had Ronhaar al vroeg de leiding genomen, maar moest door een schuiver de koppositie afgeven. In de derde ronde had Ronhaar een goede strandpassage, waardoor hij een klein gaatje wist te slaan. Gestaag wist de tweedejaars Belofte het gaatje uit te diepen. Zijn leidende positie werd goed verdedigd door de uittredende Wereldkampioen. De Belgen Kielich en Emiel Verstrynge zagen het gaatje op de zeker niet foutloze Ronhaar alleen maar groter worden. 

,,Ik ben niet gewend om op het strand te rijden’’, keek de kersverse kampioen terug. ,,Het was elke keer weer zoeken, waar is het hard, waar kan ik het beste rijden. Toch denk ik dat ik in het zand het verschil heb kunnen maken. Je moest wel op precies het goede moment afspringen, doorlopen en dan weer opspringen. Het is echt superlastig om je lijnen te kunnen rijden’’

De noordoostenwind stond met windkracht vijf op kop. ,,Op het strand was het daardoor stoepen. Gelukkig had je de wind op de boulevard dan even in de rug, waardoor je kon uitblazen voor het volgende zandstuk. Dat is dan weer een voordeel van hoe de wind vandaag stond.’’

Toch was Ronhaar lange tijd niet overtuigd van zijn zege. ,,Ik geloofde eigenlijk niet dat het ging lukken. Tot in de laatste ronde Mario (De Clercq, trainer van Pauwels Sauzen-Bingoal) riep ‘je bent wereldkampioen’. Toen dacht ik wel even ‘WTF!’. Als je dan op de drafbaan opdraait en dan zie je achter je je ploegmaat nog komen, dan is dat wel erg gaaf!’’