'Fuck yeah’, schreeuwde de 28-jarige renner van INEOS Grenadiers na de streep in de communicatie richting de ploeg. De gewaardeerde kracht in de grote rondes mag in het voorjaar voor zijn eigen kans gaan en beloonde dat vertrouwen met een grandioze zege.
,,Ik voelde me eigenlijk vrij goed'', vertelde Van Baarle na de koers. ,,Ik vroeg (ploeggenoot) Ethan Hayter om voor de klim (Berg-ten-Houte (kasseien, 1100m, gem. 6,3%, max. 21%), red.) tempo te maken. Op de klim trok ik door en toen was ik alleen. Dat was niet helemaal de bedoeling, want ik hoopte dat er nog jongens mee zouden komen. Toen dat niet lukte ben ik tempo gaan rijden. Er kwam nooit iemand aansluiten, dus toen heb ik in de laatste kilometers alleen maar gedacht ‘karren maar, karren maar, karren maar’.
De tempobeul bleef schijnbaar moeiteloos een hoog tempo draaien en wist daarmee uit de greep van een achtervolgende groep met verschillende grote renners te blijven. Door een slechte samenwerking kwamen ze nooit echt in de buurt van de eenzame vluchter, wiens voorsprong nooit veel meer dan dertig seconden bedroeg.
,,Ik heb afgelopen weekend laten zien dat ik in goede vorm steek'', keek hij terug naar de koersen op donderdag (E3 Classic: 8e) en zondag (Gent-Wevelgem: 7e). En waar hij zich in die koersen vanuit de achtergrond naar voren wist te knokken, kon hij in de rit naar Waregem zijn krachten voor de zege inzetten. ,,Ik heb wel kunnen laten zien dat de ereplaatsen die ik de laatste jaren in de Vlaamse klassiekers heb behaald niet toevallig bijeen gereden zijn. Het is echt wel speciaal om een semi-klassieker te winnen. Ik schat deze overwinning ook echt hoog in. Vooral ook omdat dit ook de eerste klassieker waarin ik op het podium (derde in 2015, red.) stond.''
Foto's: INEOS Grenadiers